Çfarë ne besojmë
Shihni se si e shohim Perëndinë, Jezusin, Biblën, njeriun dhe shumë aspekte domethënëse të besimit tonë.
Të rrënjosur fort në Shkrim, besimi drejton vendimet tona si kishë.
Ne besojmë se Shkrimet e Dhiatës së Vjetër dhe të Re janë të frymëzuara verbalisht nga Perëndia, pa gabime në shkrimet origjinale dhe autoriteti suprem i besimit dhe praktikës për besimtarin në Jezu Krishtin. Ne besojmë më tej në interpretimin historiko-gramatik të Shkrimit. Me këtë, ne nënkuptojmë se ne kërkojmë të përdorim gramatikën, letërsinë, historinë dhe kulturën për të zhbllokuar dhe kuptuar kuptimin që Perëndia kishte super-ndërmendur që shkrimtari origjinal njerëzor t'u komunikonte lexuesve origjinalë.
Ne mendojmë se ky kuptim është kuptimi i saktë i çdo pasazhi të veçantë.
2 Ti 3:16-17, 2 Pj 1:20-21, He 4:12.
Ne besojmë në një Zot të vërtetë dhe të gjallë, i cili është krijuesi i të gjitha gjërave. Një në thelb, Ai është pafundësisht i përsosur dhe ekziston përjetësisht në tre persona të dallueshëm: Ati, Biri dhe Fryma e Shenjtë. Megjithëse çdo person i Hyjnisë zotëron të njëjtën natyrë, secili funksionon ndryshe në lidhje me marrëdhëniet e Perëndisë me njeriun.
Dt 6:4, Zn 1:1, Gjn 1:1-3.
Personi i dytë i Trinisë, Jezu Krishti, është njëkohësisht Biri i përjetshëm i Perëndisë dhe Biri i njeriut lindur nga e virgjëra. Plotësisht Zot dhe plotësisht njeri, Ai bëri një jetë pa mëkat dhe Ai kënaqi drejtësinë e Atit në lidhje me mëkatin nëpërmjet vdekjes së Tij. Ne besojmë në ringjalljen e Tij trupore, në ngjitjen e Tij fizike dhe në kthimin e Tij të dukshëm të afërt në këtë tokë për të vendosur Mbretërinë e Tij.
Jm 1:14-18, 1 Kor 15, He 2:17-18, Ro 3:24-26, Zbulesa 20:11-15, Kol 2:9.
Personi i parë i Trinisë urdhëron dhe drejton të gjitha gjërat sipas qëllimit, kënaqësisë dhe hirit të Tij. Ai krijoi universin me fjalën e Tij të folur, pavarësisht nga çdo material paraekzistues dhe pa asnjë mjet tjetër përveç fuqisë së pastër. Ai ka dekretuar të gjitha gjërat që ndodhin për Lavdinë e Tij. Ai përfshihet me dashamirësi në punët e njerëzve, dëgjon dhe i përgjigjet lutjes dhe shpëton nga mëkati dhe vdekja të gjithë ata që vijnë tek Ai nëpërmjet Jezu Krishtit.
Mt 6:9, Gjn 5:19-24, Ef 1:3-6, Zn 1.
Personi i tretë i Trinisë ekzekuton vullnetin e Zotit në botën tonë. Është Fryma e Shenjtë që zbaton shpëtimin që Jezu Krishti siguroi nëpërmjet vdekjes së tij në kryq. Është Fryma e Shenjtë që e bind botën për mëkat, drejtësi dhe gjykim. Është Fryma e Shenjtë që e fuqizon kishën për të jetuar një mënyrë jetese të këndshme për Perëndinë. Ai e pajis çdo besimtar me dhurata të veçanta që i pajisin ata për të kryer shërbesa të veçanta, të planifikuara që më parë nga Perëndia Atë.
1 Ko 12, Ef 2:10, Gjn 3:1-8, Gjn 15:16, 16:4-15, Ef 1:13-14, Gal 5:1 6-2.
Ne besojmë se Zoti e krijoi njeriun sipas shëmbëlltyrës së Tij për të shijuar shoqërinë e Tij dhe për të përmbushur vullnetin e Tij në këtë tokë. Njeriu ra në mëkat me një akt vullnetar të mosbindjes personale dhe të gjithë njerëzit u bënë të vdekur shpirtërisht. Të gjithë i nënshtrohen sigurisë së vdekjes fizike dhe shpirtërore, përveç Jezu Krishtit. Rënia e njeriut ishte një fakt historik njëherë e përgjithmonë. Efekti i tij shpirtërisht vdekjeprurës i përcillet çdo personi. Si rezultat, të gjithë lindin me një natyrë mëkatare dhe mëkatojnë zakonisht në mendime, fjalë dhe vepra.
Zn 1:26-27, 2:7; Ro 1:18-24, Ro 3:10-23, Ro 5:12, Ef 2:1-3.
Ne besojmë se Jezu Krishti vdiq për mëkatet tona si sakrifica e vetme e mjaftueshme. Të gjithë ata që besojnë në Të shpallen të shfajësuar nga Ati për shkak të vdekjes dhe ringjalljes së Jezusit. Të gjithë ata që pranojnë Zotin Jezu Krisht me anë të hirit, nëpërmjet besimit, janë rilindur nga Fryma e Shenjtë dhe janë pagëzuar prej Tij në Trupin e Krishtit. Kështu ata janë fëmijët e Perëndisë përgjithmonë dhe anëtarë në të vetmen kishë të vërtetë. Ky shpëtim rezulton në jetë të drejtë dhe vepra të mira, ndërsa besimtari ia nënshtron sjelljen e tij Fjalës së Perëndisë dhe drejtimit të Frymës së Shenjtë.
Gjoni 1:12; 3:16, Gjn 5:24; 14:6, Tis 3:4-7, Ve 4:12, Ro 3:21-26, 1 Kor 15:1-4, Ef 1:7, 2:8-9, He 10:10-12, 1 Gjn 5:11-13, Gal 3:26.
Ne e pranojmë ekzistencën e Djallit, Satanit. Edhe pse i krijuar nga Zoti, ai u rebelua kundër Tij dhe tani është armiku kryesor i Zotit tonë dhe i gjithë krijimit të Tij, veçanërisht i njeriut. Satani dhe demonët e tij mund të maskohen si engjëj drite, të kërkojnë të mashtrojnë popullin e Perëndisë dhe të shtrembërojnë të vërtetat e Perëndisë. Megjithatë, do të vijë dita kur ai dhe të gjithë ata që ai ka mashtruar do të ndëshkohen përjetësisht dhe do të hidhen në liqenin e zjarrit.
Zn 3:1-15, Is 14:12-17, Ez 28:12-15, 1 Gjn 3:8, Ef 6:10-18, Zbulesa 12:10-11, Zbulesa 20:10.
Ne besojmë se të gjithë ata që janë ripërtërirë nga Fryma e Shenjtë i përkasin të vetmes kishë të vërtetë, Trupit të Krishtit. Besimtarët e rigjeneruar drejtohen nga Shkrimi që të shoqërohen në kishat lokale, të cilat janë përfaqësimi i vetëm i dukshëm i kishës së padukshme të Krishtit. Kisha lokale është autonome në marrëdhëniet e saj dhe zgjedh anëtarët e saj në zyrat biblike të Plakut dhe Dhjakut. Darka e Zotit dhe pagëzimi janë dy ordinancat e kishës, të krijuara nga Krishti si akte simbolike besimi dhe bindjeje. Kisha e lavdëron Perëndinë duke i udhëhequr njerëzit te Krishti, duke i dishepulluar deri në pjekuri dhe duke i dërguar për të bërë dishepuj të të gjitha kombeve.
He 10:24-25, Ve 2:41-47; 4:1-16, 1 Kor 12-14, Mt 16:13-28; Mt 28:18-20, Ef 2:19-24.
Ne besojmë se ngjarja tjetër e madhe e historisë njerëzore është kthimi i dukshëm, i afërt, personal i Jezu Krishtit. Kjo është "shpresa e bekuar", për të cilën dëshirojnë të gjithë ata që e duan Jezu Krishtin. Koha e saktë e kthimit të Krishtit mbetet një mister, e njohur vetëm për Vetë Atin. Ne besojmë se mund të ndodhë në çdo kohë dhe është po aq e sigurt sa ardhja e Tij e parë.
Mt 24:36, 1 Th4:15-16, Gjn 14:1-3, Ve 2:9-11.
Ordinancat e kishës (nganjëherë të quajtura sakramente) janë një pjesë jetike e adhurimit dhe jetës së Kishës Impact Tirana. Fjala "ordinancë" nënkupton që Krishti themeloi Pagëzimin dhe Darkën e Zotit si akte simbolike besimi dhe bindjeje.
Ndikimi Kisha e Tiranës mbështet pagëzimin si një urdhër të shenjtë të Shkrimeve. Është një hap i parë thelbësor që tregon se ka ardhur një rend i ri. Me anë të pagëzimit ne zbulojmë se një grusht shteti ka ndodhur në skutat e fshehta të shpirtit tonë.
Qeveria e vetvetes është rrëzuar; tani mbretëron dhe sundon një autoritet i ri – Krishti, Zoti i gjallë!
Çdo besimtar që është serioz në lidhje me besimin e tij ose të saj duhet të jetë serioz për pagëzimin. Pagëzimi paraqet vdekjen dhe ringjalljen e Krishtit dhe i shërben njoftimit publik botës për vdekjen e dikujt për mëkatin dhe jetën e re në Krishtin. Metoda jonë e preferuar e pagëzimit është zhytja. Ishte qartazi praktikë e kishës së hershme dhe ndoqi traditën judaike të pagëzimit të prozelitëve të rinj. Pagëzimi është një shprehje e përsosur e shpëtimit tonë dhe një simbol i gjallë se si u realizua.
1 Kor 15:1-4, Mt 10:32, Ro 6:3-7, 10-11.
Darka e Zotit, ose Kungimi, është ordinanca e dytë që praktikojmë në Kishën Impact Tirana. Kuptimi i Darkës së Zotit përmblidhet kryesisht në urdhrin e Krishtit: “Bëjeni këtë në përkujtimin tim”.
Darka e Zotit është para së gjithash një përkujtim i Krishtit dhe i vdekjes së Tij shëlbuese. Ai gjithashtu shpreh shoqërinë tonë me njëri-tjetrin dhe pret me padurim kthimin e Tij. Ne nuk besojmë se "elementët" bëhen në të vërtetë trupi dhe gjaku i Krishtit (fizikisht ose shpirtërisht) ose se ata vetë i japin ndonjë përfitim pjesëmarrësit. Megjithatë, akti i marrjes së kungimit mund të forcojë ecjen tonë me Krishtin dhe të forcojë besimin tonë.
Ne praktikojmë "bashkim të mbyllur". Darka e Zotit është e disponueshme për të gjithë ata që e njohin Jezu Krishtin personalisht si Zotin dhe Shpëtimtarin e tyre dhe që kërkojnë të jetojnë një jetë të pastër. Ne ndajmë Darkën e Zotit në shërbimin e Adhurimit të së Dielës afërsisht çdo një deri në dy muaj. Ne gjithashtu inkurajojmë shumë festimin e tij në Grupet tona të Komunitetit.
Mt 26:26-30, Mk 14:12-26, Lk 22:7-20, 1 Ko 11:24-25, Ps 24:3-4, 1 Ko 11:17-34